در درام کورئیدا انسان­‌ها زنده‌اند هم در خود و هم با دیگری، دلگیری جدای از نفرت است و عشق شوری برآشوبنده و کور از طب تند نیست بلکه مبتنی است بر همدلی، هیچ چیز غلیظ نیست و جهان همچون نسیم، معتدل و ملایم و مصفاست. آدم‌ها در ملاحظه و وجدانی بیدار، در تعادل، هم­زیستی را فهم می‌کنند. خاستگاه درام کورئیدا درون است اما تبلور این درون در زیست هر روزه و آداب آن و عینیات و آنات ساده و گذرایی است که به بی شکلی حیات شکل و معنا می­‌بخشند، برای همین هم دروغ نیست؛ بازی نیست. آدم­‌ها همانی هستند که همه ما هستیم؛ غافل، مهربان، گاه بی­‌توجه و خودمحور و اغلب ناآگاه، ترحم برانگیز و بی‌پناه. این یکی از جهات نزدیکی کورئیدا به فیلمساز شهیر و فقید هم‌وطنش یاسوجیرو اوزو است. اوزو در پس درام­‌های ساده اما عمیق‌ش، روزمره اما معجزه‌آفرین‌اش در پی برآشفتن تماشاگر نبود، بلکه او را در تجربه نرم زمان حاضر و زندگی ناب سهیم می­‌کند. بدون اینکه که برای نمایان ساختن این نیروی حال و نابیت لحظه‌ی احضار وجود، از سادگی و تلایم عبور کند و از شهر به ناکجای ناشناس پناه ببرد.

استفاده از عناصر بصری هر روزه عصر ما- منظور آن دسته تصاویر پر زرق و برقی است که در موزیک ویدئوها یا تصاویر تبلیغاتی و... می­بینیم- در یک فیلم سینمایی که تصاویرش را بنا به قاعده باید بر اساس نیازها، رویکردها و سلیقه­ بدیع، برمبنای جهان خود تعریف ­کند و شکل ­دهد، امری مناقشه برانگیز و خطرناک است. چه اینکه تصاویری که ما به طور هر روزه با آن روبروییم به همان میزان که از تکنولوژی بالای تولید، تکثیر سریع "باکیفیت" و قدرت در ایجاد هر نوع رنگ و نوری برخورداند، به همان میزان کلیشه‌­ای و فاقد تفرد و تشخص هستند. طبیعی است که فیلمی که وارد این فضای تصویری توانا اما همزمان محدود و مستعمل می­‌شود -به هر اراده­‌ای که باشد- باید به اندازه‌­ها آگاه و علت‌­های خود را آشکار کند و از تکرار، بداعت پدید آورد.

گرچه «الکسیس سولوسکی» کار نقدنویسی را با کاری دیگر و بهتر به لحاظ مزایا ترک کرده اما متاسفانه بسیاری از منتقدان تئاتر کشور ما کار خود را ترک کرده و می‌کنند چون ظرف تئاتر و هر آنچه وابسته به تئاتر است کوچک و کوچکتر شده است. شک ندارم خیلی منتقدان سابق و قدیمی تئاتر کشور ما هم دلتنگ دنیای نقد و فضای پرهیجان تئاتر هستند.

در نخستین برنامه نمایش فیلم‌تئاترهای شاخص مطرح شد:نمایش‌های علی رفیعی دارای یک پیش‌آگاهی از جامعه است/ نگاه جامعه‌شناسانه‌ی کارهای رفیعی، غبطه‌برانگیز استنخستین برنامه نمایش...

بالش من در شب به من خیره می شودخالی مثل سنگ قبر؛هرگز گمان نبردم که چنین تلخ باشدتنها بودنو نه گفتن به آرامیدن در...

«جمشید غروب» رمان گرافیکی دو جلدی است که دوران افول پادشاهی جمشید را به تصویر می‌کشد و پایان این مجموعه به شروع انیمیشن سینمایی «آخرین داستان» پیوند می‌خورد.

اما با وجود اینکه ممکن است کتاب‌ها به ما جای پایی برای برون رفت از سرگردانی در هستی و پادزهری برای تنهایی وجودی‌مان به ارمغان آورند، اما تناقض زندگی در این است که هیچ مثال، هیچ حکمت مشابه، هیچ خرد عاریتی، جایگزینی برای خود زندگی نیست. داستان زندگی ما فقط در صفحه خالی زندگی خودمان نوشته شده است، ذخیره خرد ما فقط در حقیقت عمیق تجربه خودمان یافت می‌شود.

رمان مشهور زندگی واقعی سیاستین نایت که اولین اثر انگلیسی‌زبان ولادیمیر ناباکوف نویسنده شهیر روس است، با ویراست جدید توسط انتشارات نیلا تجدید چاپ شد. این رمان که توسط امید نیک‌فرجام ترجمه شده، همراه با تحلیلی از مایکل هـ . بِنگَل منتشر شده است که دریچه‌ای مفید و روشنگر برای درک بهتر این اثر چندلایه، پیچیده و جذاب است.

بالش من در شب به من خیره می شودخالی مثل سنگ قبر؛هرگز گمان نبردم که چنین تلخ باشدتنها بودنو نه گفتن به آرامیدن در...

برخی از منتقدین معتقدند که سبک وی در نقاشی به پیروی از مکتب فراواقع‌گرایی (سورئالیسم) است.اما خود او و تعدادی از متخصصان بر این عقیده اند که درودی،سبک خاص خودش را دارد. مناظر غالب در آثار درودی بیشتر حاشیه کویر و گلهایی‌ست خاص با دیوارهایی شیشه‌ای و افق که به آثار وی فضایی خاص و عمیق بخشیده‌است.

زبانشناسی تاریخی نشان می‏دهد که زبان می‏تواند دچار تحول شود و این تحول بیش از همه در واژگان اتفاق می‏افتد. تغییرات اجتماعی-سیاسی عمده‏ای چون انقلاب، جنگ و … از عوامل این تحول هستند. این مقاله در جستجوی تحول معنایی صرفاً یک واژه است: مطرب. این واژه به دلیل پیوندی که میان موسیقی و نمایش ایجاد می‏کند نقشِ مهمی در بررسی‏ های تاریخی این دو حوزه ایفا می‏کند. گرچه روشن است که هیچ زمان قطعی برای تحولِ معنای یک واژه وجود ندارد اما سیر آن قابل بررسی است. در مورد این واژۀ به‌خصوص نیز دوره‏ های مؤثر تاریخی و اوضاعِ فرهنگی موردِ بررسی قرار گرفته است. بررسی این تغییر و تحول، می‏تواند موجب توجه مجدد به ارزش‏های موجود در این خرده‏ فرهنگ و بازیابی آن ارزش‏ها و ایجاد شرایط استفاده از امکانات بالقوۀ آن شود.

آلبوم Backxwash شامل کارهای خلاقی بر اساس آثاری از گروه هایی چون لد زپلین و بلک سبت ساخته شده است. از نکات جالب توجه این آلبوم یک تراک آن است که از فیلم «کله‌پاک‌کن» ساخته معروفِ سوررئالِ دیوید لینچ الهام گرفته است.